70% - 30%

Hasil daripada kajian literatur saya, mendapati kebanyakkan negara membangun, seperti Malaysia; setiap rakyatnya menghasilkan antara 0.4 kg - 1 kg sampah setiap hari. Sampah-sampah yang dihasilkan ini kebanyakkannya akan dibuang terus ke tempat pelupusan sampah apabila sampah-sampah ini diangkut oleh lori sampah.

Daripada jumlah ini, 70% adalah sampah basah (wet waste) yang terhasil daripada sisa dapur (kitchen waste), manakala 30% adalah sampah kering (dry waste) yang kebanyakkannya boleh dikitar semula.

Masalah yang dihadapi oleh kebanyakkan negara membangun adalah untuk mengurus sampah basah. Kalau dikaji kajian kes di Brazil, 30% sampah kering tidak menjadi masalah kepada pengurusan sampah mereka. Ini adalah kerana 30% itu adalah sumber kewangan kepada rakyat mereka. 30% itu boleh dikutip dan dijual di pusat-pusat kitar semula.

70% itulah yang menjadi masalah utama kepada negara-negara membangun. Apa kaedahnya untuk 'mengitar semula' sampah basah? Akibatnya, sampah-sampah inilah yang memenuhkan tempat pelupusan sampah. Termasuklah di Malaysia!

Sebenarnya ada kaedahnya. Mengikut kajian literatur saya lagi, kesedaran menjadi faktor utama kepada kejayaan pengurusan sampah yang lestari. Kita tidak hanya boleh bergantung kepada pihak berkuasa, sebaliknya kita boleh mengurus sendiri sampah-sampah yang dihasilkan oleh kita sendiri. Malah, hasil daripada usaha ini kita boleh menjana sedikit wang untuk dimasukkan ke dalam tabung pendapatan sampingan.

Inilah antara objektif saya yang paling utama dalam mengendalikan blog ini.